Jak zrozumieć psa?

Aby zrozumieć psa, przede wszystkim trzeba sobie uświadomić, że mamy do czynienia z przedstawicielem zupełnie innego gatunku. Pozornie jest to oczywiste, bo każdy przecież widzi, że ma do czynienia z psem. Nie przekłada się to jednak na jego zrozumienie. Antropomorfizujemy psy, sądząc, że postrzegają świat tak samo jak my, a często traktujemy je jak własne dzieci. W ten sposób wyrządzamy psu krzywdę, bo nie pozwalamy mu być sobą.

Psi świat jest inny niż ludzki. My żyjemy w świecie doznań wzrokowych, natomiast psy – zapachów. Brak świadomości tej prostej różnicy może przyczynić się do poważnych nieporozumień. Gdy spotykamy psa po raz pierwszy, chcemy się z nim przywitać. Mamy jak najlepsze intencje. Głaszczemy psa po głowie i nawiązujemy z nim kontakt wzrokowy. Tymczasem w psim świecie jest to rażące naruszenie etykiety. Pies chciałby najpierw się z nami zapoznać, to znaczy nas obwąchać, a patrzenie prosto w oczy traktuje jako wyraz agresji. Któż jednak będzie stał spokojnie, podczas gdy pies gospodarzy obwąchuje mu krocze? Tymczasem ze względu na relacje z psem takie właśnie zachowanie byłoby wskazane.

Kochamy nasze psy, ale nie zawsze je rozumiemy. Powoduje to, że zwierzęta są znerwicowane i nieszczęśliwe, i może prowadzić nawet do zaburzeń ich zachowania. Niejeden pies uśpiony z powodu agresji był po prostu ofiarą braku zrozumienia jego naturalnych potrzeb. Psy są zwierzętami stadnymi. Gdy mieszkają z nami, ich stadem staje się rodzina. W naturalnych warunkach w stadzie panowałaby harmonia, a role byłyby wyraźnie określone, zwłaszcza ta najważniejsza – przewodnika stada. Tymczasem w naszych domach nie zawsze tak jest. Kłótnie i konflikty wprowadzają dysharmonię, a psu nie stawia się wymagań i zaczyna on dominować nad członkami rodziny. Taka sytuacja jest dla niego stresująca, w naturze byłby on posłuszny przewodnikowi. Pozbawiony przewodnictwa pies nie czuje się bezpieczny i może stać się agresywny lub przejawiać inne zaburzenia zachowania.

Przyjrzyjmy się typowej rodzinie z psem. Zwierzak żebrze przy stole i otrzymuje smaczne kąski. Potem idzie na spacer, ciągnąc swojego właściciela za sobą na smyczy. Jeżeli tak jest w twoim domu, to znaczy, że zaszło nieporozumienie – rolę przewodnika stada pełni pies, a nie ty. Oczywiście można to zmienić, ale wymaga to systematyczności, dyscypliny i współpracy całej rodziny, a w trudniejszych przypadkach nie obejdzie się bez pomocy psiego behawiorysty.

Uniwersalny język, za pomocą którego porozumiewasz się ze swoim psem, w dodatku nie do końca świadomie, to energia. Jeśli jesteś zdenerwowany albo czymś poruszony czy przestraszony, nie zapanujesz nad psem. Tego rodzaju emocje odczytuje on jako przejawy słabości, w stadzie silne osobniki są zrównoważone i spokojne. Tak więc w stanie wzburzenia nie zajmuj się psem, najpierw się wycisz. Podobnie kiedy pies jest nadmiernie pobudzony, szczeka i cię obskakuje, poczekaj, aż się uspokoi, zanim nawiążesz z nim kontakt.