Najważniejsze objawy nadczynności tarczycy

Osoby, które cierpią na nadczynność tarczycy, szybko tracą na wadze. Jedzą dużo, są ciągle głodne, jednak nawet ciągłe zaspokajanie potrzeby jedzenia nie sprawia, że tyją. Dodatkowo nie są to łagodne spadki wagi, lecz duże i dobrze widoczne, ponieważ w przeciągu kilku miesięcy osoby chore mogą stracić nawet 30 kilogramów.

Bardzo szybka przemiana materii sprawia, że niezbędne jest ujście dla energii, które przejawia się nadmierną potliwością. Osoby z nadczynnością tarczycy mocno się pocą i bardzo źle znoszą wysokie temperatury, jakby ktoś je przypalał od środka. Jednocześnie zimą mają tendencję do wietrzenia pokoi, żeby się ochłodzić, i nie ubierają się przesadnie ciepło.

Drżenie rąk, które towarzyszy nadczynności tarczycy, okazuje się bardzo kłopotliwe. Wśród osób postronnych może powodować skojarzenia z alkoholizmem albo chorobą Parkinsona, zwłaszcza że drżenie może nasilać się tak bardzo, że trudno jest utrzymać w dłoni łyżeczkę.

Pojawiające się kołatanie serca może być bardzo niebezpieczne, zwłaszcza gdy nadczynność dotyczy osób starszych lub mających już problemy z układem krążenia. Jeśli nadczynność jest nieleczona, kołatanie może zmienić się w migotanie przedsionków, które jest bardzo niebezpieczną przypadłością.

Nadczynność tarczycy powoduje problemy z włosami i ze skórą. Nie można wszystkiego złożyć na karb braku witamin. Gdy włosy stają się rzadkie, cienkie, sztywne, to znak, że tarczyca może źle pracować. Dotyczy to także skóry, która może być pokryta krostami, zwłaszcza na podudziach i stopach. Są to swędzące krosty, więc tym bardziej uciążliwe.

Pojawienie się wola, zwłaszcza bardzo rozbudowanego, grubego i otaczającego całą szyję, stanowi znak, że nadczynność tarczycy jest bardzo zaawansowana. Często bywa ono usuwane operacyjnie.