Trądzik różowaty – przyczyny i objawy

Trądzik różowaty może być spowodowany kilkoma różnymi przyczynami. Bardzo często pojawia się jako efekt skłonności genetycznych danej osoby, chociaż nie jest to jedyny powód zachorowania. Do rozwoju czerwonych rumieni na twarzy przyczyniają się również choroby endokrynologiczne, a także choroby układu pokarmowego, w tym nadkwaśność soku żołądkowego. Jeżeli zauważa się u siebie tego rodzaju problemy, należy zacząć uważnie obserwować swoją cerę, zwłaszcza po 30 roku życia, ponieważ trądzik różowaty najchętniej rozwija się właśnie w tym okresie. Szczególną ostrożność powinny zachować również osoby, które mają skłonności do alergii, zwłaszcza objawiających się wypryskami skórnymi. Poza czynnikami wewnętrznymi na pojawienie się tego rodzaju choroby wpływają również czynniki zewnętrzne, wśród nich: alkohol, nadmierne picie kawy, stres, nadmiar ostrych przypraw w jedzeniu, a także wzmożony wysiłek fizyczny przez dłuższy czasu. Schorzenie częściej pojawia się u kobiet niż u mężczyzn, jednak u mężczyzn przybiera o wiele ostrzejsze formy, łącznie z przyrostem guzowatym w okolicy nosa lub na nosie. W przypadku kobiet do pojawienia się schorzenia dochodzi często w okresie menopauzy, ze względu na zmiany hormonalne.

Charakterystycznym objawem trądziku różowatego są plamy i zaczerwienienia na twarzy. Zazwyczaj obejmują one najbardziej newralgiczne miejsca: czoło, nos, policzki, brodę. Nie u każdego trądzik wygląda i rozwija się tak samo. U niektórych na twarzy pojawiają się płaskie zaczerwienienia, u innych nieduże, ale gęsto pokrywające plamki, u jeszcze innych bruzdy, zgrubienia i niemal krwawe wypryski. Pierwszym objawem, który może zwiastować przyszłe zachorowanie na trądzik różowaty, jest rumieniec, który pojawia się po zjedzeniu ostrych potraw lub po wypiciu kawy. Początkowo znika, jednak z czasem staje się naturalnym elementem twarzy, która może przybierać mocniejsze kolory albo z biegiem czasu, albo pod wpływem dodatkowych czynników, np. zimna lub ciepła. Stałe utrzymywanie się zaczerwienienia jest już ostatecznym etapem choroby, wcześniej pojawiają się jeszcze wypryski i wybrzuszenia skórne, krosty oraz widoczne na twarzy naczynka, które nie znikają pomimo używania kremów do cery ze słabymi naczynkami.

Schorzenie jest trudne do leczenia i wymaga to wiele wysiłku oraz pracy. Najskuteczniejsze leczenie odbywa się w okresie, kiedy choroba dopiero się rozpoczyna. Im bardziej jest zaawansowana, tym jest to trudniejsze i często sprowadza się przede wszystkim do łagodzenia powstałych objawów. Przede wszystkim trzeba zadbać o odpowiednią pielęgnację. Mycie twarzy ograniczyć do dwóch razy dziennie, kosmetykami przeznaczonymi do cery wrażliwej, które nie zawierają alkoholu. Przed każdym wyjściem z domu powinno się zadbać o ochronę przeciwsłoneczną i mieć świadomość, że długotrwałe działanie mrozu oraz wiatru jest szkodliwe dla skóry z takim schorzeniem. Równocześnie trzeba zrezygnować z jedzenia ostrych potraw i picia alkoholu, ponieważ obie te rzeczy zaogniają stan skóry, wzmagając zaczerwienienia. Z tego powodu sauna również jest zakazana, gdyż zbyt rozgrzewa skórę. W przypadku bardzo poważnego rozwoju schorzenia stosowane są również antybiotyki doustne i zabiegi w gabinetach dermatologii kosmetycznej, zamykające naczynka.