Jak postępować, gdy kot choruje na koci katar?
Jak postępować, gdy kot choruje na koci katar?
Koci katar to popularna nazwa infekcji wirusowej występującej u kotów. Zakażenie wywołują dwa różne wirusy: FHV-1 (herpeswiroza) oraz FCV (kaliciwiroza). Chorobie towarzyszą także zakażenia bakteryjne. Typowe objawy to kichanie, wysięk z oczu i nosa, gorączka, osłabienie, brak apetytu. W czasie rozwoju choroby dochodzi do zapalenia spojówek, zapalenia i owrzodzenia rogówki, zapalenia i owrzodzenia jamy ustnej, zapalenia oskrzeli, zapalenia płuc, a także zapalenia stawów. Choroby nie można wyleczyć w warunkach domowych, konieczny jest kontakt z lekarzem weterynarii.
Zaszczep swojego kota przeciwko infekcji zwanej kocim katarem. Nie musi ona być śmiertelna, ale jest ryzyko powikłań, a kot może stać się na całe życie nosicielem choroby.
Kot chory na koci katar musi być leczony weterynaryjnie. Domowe sposoby kuracji nie wystarczą w przypadku tej infekcji wirusowej. Kotu grożą powikłania w postaci utraty węchu i ślepoty, a nawet śmierć.
Leczenie weterynaryjne
W razie pojawienia się objawów wskazujących na koci katar, należy jak najszybciej skontaktować się z lekarzem weterynarii. Obejrzy on kota i zleci badania ambulatoryjne, żeby ustalić, czy mamy do czynienia z tą właśnie infekcją oraz określi typ wirusa. Oba typy wirusa dają nieco inny obraz choroby, choć zasadnicze objawy są wspólne (kichanie, wysięk, ogólne objawy infekcji). Kot otrzyma antybiotyki i witaminy, które wzmocnią jego organizm i ochronią przed wtórnymi infekcjami bakteryjnymi. Dzięki temu organizm zwierzęcia zwalczy wirusy.
Jeśli doszłoby do odwodnienia kota, lekarz poda mu kroplówkę. Pomoc lekarska może być także konieczna w przypadku owrzodzenia jamy ustnej, kiedy zwierzę z powodu bólu nie może jeść. Trzeba wówczas zastosować odżywianie dożylne lub za pomocą sondy.
Pielęgnacja chorego kota
W leczeniu kociego kataru bardzo ważne są warunki, w jakich przebywa zwierzę. Kotu trzeba przede wszystkim zapewnić spokój i ciepło. Pomieszczenie, w którym się znajduje, powinno być w miarę wilgotne (może to być łazienka), zdecydowanie trzeba unikać miejsc bardzo suchych ze względu na trudności z oddychaniem i ryzyko odwodnienia.
Podajemy lekarstwa przepisane przez weterynarza. Konieczne jest przemywanie oczu i nosa i usuwanie wydzieliny. Wystarczy wacik namoczony w ciepłej wodzie, może być woda z solą fizjologiczną lub niezbyt mocny napar z zielonej herbaty. Jeśli jest dużo ropnej wydzieliny i kot nie otwiera oczu, trzeba je koniecznie przemywać i otwierać, ponieważ zwierzę może oślepnąć.
Karmienie chorego kota
Chory kot nie ma apetytu i trzeba go zachęcać do jedzenia. Powinno to być lekkie, atrakcyjne dla kota pożywienie, w niedużych porcjach. Suchy pokarm zdecydowanie lepiej jest namoczyć. Jeżeli kot ma osłabiony na skutek infekcji węch, należy podawać mu pokarm o silnym zapachu, na przykład sardynki.
W przypadku bolesnych owrzodzeń jamy ustnej podajemy pokarm półpłynny, a jeśli kot odmawia jedzenia mimo to, karmimy go sondą lub dożylnie.
W przypadku zwierząt, które mają zaatakowane stawy i z trudem się poruszają, miskę z pokarmem trzeba umieścić blisko legowiska, w bezpośrednim zasięgu kota.
Profilaktyka
Całkowite uchronienie kota przed ryzykiem zakażenia nie jest możliwe. Warto natomiast zaszczepić kota na tę chorobę. Szczepi się kocięta od ósmego do dwunastego tygodnia życia, po roku podaje się kolejną szczepionkę, a następne co trzy lata. Koty żyjące w dużym stadzie szczepi się co rok ze względu na większe ryzyko infekcji.
Bardzo ważnym elementem profilaktyki jest higiena. Nie pozwalajmy kotu dotykać butów i innych rzeczy, których używamy na zewnątrz, bo mogą na nich być zarazki. Jeśli mamy w domu kota, nie dotykajmy chorego zwierzęcia, a w razie takiego kontaktu należy dokładnie umyć ręce i twarz oraz zmienić odzież.
W dużych grupach kotów izoluje się jeszcze nie zaszczepione małe kocięta i koty chore. Konieczna jest także dezynfekcja misek, klatek i kuwet.
