Co nam podpowiada komunikacja niewerbalna?

Już sama postawa, postura ciała sprawia, że można dać innym różne sygnały. Wyprostowana sylwetka, wyprostowane ramiona, uniesiona lekko broda wyraźnie wskazują człowieka, który jest pewny siebie i ma dobre samopoczucie. Już samo przyjęcie takiej postawy pomaga poprawić sobie samoocenę. Osoby, które mocno się garbią, patrzą w podłoże, powłóczą nogami nie tylko same czują się nieśmiałe, ale również jako takie – nieśmiałe oraz strachliwe – odbierane są przez otoczenie.

Moc kontaktu wzrokowego jest nie do przecenienia. Jest jednym z ważniejszych elementów komunikacji, chociaż nie w każdej kulturze jest postrzegany tak samo. W kulturach europejskich nawiązywanie kontaktu jest dowodem na przyjaźniejsze zamiary niż jego unikanie. Gdy ktoś unika kontaktu lub sami go unikamy, jesteśmy postrzegani bardziej negatywnie. Utrzymywanie kontaktu sprawia, że rozmówca odczuwa szacunek drugiej strony oraz zainteresowanie konwersacją. Jednak nie należy przesadzać w drugą stronę. Wpatrywanie się w drugą osobę cały czas, nawet bez mrugnięcia, może ją krępować.

Podczas siedzenia albo podczas stania nie zawsze zwraca się uwagę na to, jak układają się ręce, podczas gdy nawet one mogą przekazywać konkretne informacje. Dłonie opuszczone wzdłuż ciała albo ułożone w tyle wskazują, że rozmówca nie jest strachliwy. Ułożenie przed sobą mówi natomiast o asekuracji i przygotowaniu na ewentualne zagrożenia. Jednocześnie jedna z bardziej wygodnych póz, czyli skrzyżowanie rąk na piersi, jest odbierana jako bariera ochronna oraz znak nieufności.

Na nogi, podobnie jak na ułożenie rąk, często nie zwraca się uwagi, jednak ich ruchy mogą powiedzieć wiele drugiej osobie. Przede wszystkim kiedy krzyżuje się je albo zakłada nogę na nogę, daje się znak, że jest się zamkniętym na rozmówcę i nie chce się nawiązywać z nim głębszego kontaktu. Również wszelkie podrygi lub poruszanie mogą być różnie odbierane, ponieważ często podryguje się nimi w czasie mówienia nieprawdy.

Dystans jest niezwykle istotny w stosunkach z innymi, ponieważ niewiele trzeba, żeby go przekroczyć i zdenerwować drugą osobę. Jeśli jest się z kimś blisko, dystans w naturalny sposób zanika, jednak jeżeli typ relacji jest inny, należy uważać. Przede wszystkim trzeba wyczuć odpowiednią odległość – za blisko, będzie to uznane za natarczywość i agresję, za daleko – za niechęć do nawiązania relacji. Podczas pierwszego spotkania lub spotkań z osobami, które nie są bliskie, koniecznie trzeba pamiętać o nienaruszaniu strefy osobistej drugiego człowieka.