Co warto wiedzieć o rasach koni?

Podstawowe rasy koni pełnej krwi to arab (koń czystej krwi arabskiej) oraz folblut (koń pełnej krwi angielskiej) i ich krzyżówka – koń angloarabski. Większość hodowanych obecnie koni to konie półkrwi, wyhodowane na bazie koni miejscowych po uszlachetnieniu rasami czystymi. Są to konie półkrwi arabskiej, półkrwi angielskiej oraz koń półkrwi angloarabskiej.

Araby to konie gorącokrwiste. Jest to jedna z najstarszych ras na świecie. Konie arabskie wywodzą się z Półwyspu Arabskiego, gdzie na utrwalenie się cech ich rasy wpłynął surowy pustynny klimat oraz wychów pod gołym niebem, w obozach wojowników i koczowników. Typowe araby są siwe, o wklęsłym profilu głowy, gniade o prostym profilu lub kasztanowate. Rzadziej zdarzają się kare. Konie arabskie są silne i wytrzymałe, żyją długo i nie chorują. Nie są duże. Te piękne konie hoduje się w Polsce m.in. w stadninie w Janowie Podlaskim.

Folbluty to konie gorącokrwiste. Rasę tę wyodrębniono w XVII i XVIII wieku, krzyżując osobniki, które zwyciężały w wyścigach. Są to najszybsze konie na świecie, zdolne do ogromnego wysiłku i regenerujące się bardzo szybko. Konie pełnej krwi angielskiej są najczęściej gniade albo kasztanowate, czasem siwe, skarogniade i kare.

Koń małopolski jest gorącokrwistym koniem półkrwi arabskiej. Hodowlę tych koni zapoczątkowano w XVII – XVIII wieku na terenach południowo-wschodniej i wschodniej Polski. Konie te cechuje szlachetny wygląd, długowieczność i odporność, szybkość i wytrzymałość odziedziczone po koniach arabskich.

Koń wielkopolski jest koniem półkrwi angielskiej. Są to konie gorącokrwiste. Od 1965 roku prowadzona jest Księga stadna koni wielkopolskich. Konie wielkopolskie są wyższe i masywniejsze, a także bardziej wymagające od koni małopolskich.

Konie szlachetne półkrwi to pochodzące z krzyżowania różnych ras konie gorącokrwiste, których nie można zaliczyć do koni małopolskich, wielkopolskich czy śląskich. Są to konie wierzchowe i sportowe.

Konie śląskie to ciężkie konie gorącokrwiste, nadające się do zaprzęgu. Hoduje się je od XIX wieku. Są masywne, dobrze umięśnione i silne. Wymagają dobrej paszy. Obecnie hodowane są także konie śląskie typu wierzchowego. Umaszczenie jest na ogół gniade, skarogniade i kare.

W Polsce jest kilka odmian koni zimnokrwistych. Najcięższe i największe są konie sztumskie, mniej masywne – łowicko-sochaczewskie, sokólskie i lidzbarskie. Różnice między tymi odmianami stopniowo się zacierają. Są to konie łagodne, silne, sprawdzają się w małych gospodarstwach rolnych i ekologicznych. Hodowane są w Nowych Jankowicach. 60 % koni w Polsce to konie zimnokrwiste.

Koniki polskie to potomkowie tarpanów, dzikich koni, które żyły na terenach Polski, Litwy i Prus do końca XVIII wieku. Jest to nasza rodzima rasa koni. Są odporne, mało wymagające, silne i długowieczne. Mają na ogół łagodny temperament. Typowe jest dla nich umaszczenie myszate, z ciemną pręgą wzdłuż grzbietu. Główne ośrodki hodowlane znajdują się w Sierakowie, Dobrzyniewie i Popielnie. Na wolności żyją na terenie Roztoczańskiego Parku Narodowego i w okolicy zalewu Szczecińskiego.