Co warto wiedzieć o uprawie selera?

Seler powinno się uprawiać w miejscu nasłonecznionym, ewentualnie lekko zacienionym. Gleba powinna być żyzna, bogata w próchnicę. Seler nie udaje się na podłożu podmokłym, zakwaszonym lub zawierającym zbyt dużo wapnia. Jeśli gleba jest niezbyt bogata w składniki pokarmowe, na jesieni przed posadzeniem selerów należy zasilić ją obornikiem. Przed wysadzeniem rozsady do gruntu ziemię trzeba spulchnić i oczyścić z chwastów, najlepiej zrobić to już na jesieni. Trzeba pamiętać, by nie sadzić selerów rok po roku w tym samym miejscu. Selery nie udają się również po takich warzywach, jak marchewka, pietruszka, koper, cebula i por.

Seler potrzebuje dużo wody. Trzeba podlewać rośliny co kilka dni, a w okresie, gdy rosną ich korzenie, czyli w sierpniu i we wrześniu, codziennie. Wilgotność gleby jest bardzo ważna dla rozwoju rośliny, gdyż jeśli jest za sucho, główny korzeń (czyli korzeń spichrzowy) urośnie zbyt mały albo pojawią się w nim puste miejsca, rozrosną się natomiast korzenie boczne.

Aby ograniczyć rozwój chwastów, można na grządkach z selerami zastosować ściółkowanie. Chwasty usuwamy regularnie ręcznie albo za pomocą motyczki lub pazurków. Glebę pomiędzy rządkami selerów należy spulchniać, ale trzeba uważać, aby nie przysypywać roślin. Konieczne jest za to usuwanie ziemi z górnej części korzenia spichrzowego, aby pobudzić jego rozwój i uniknąć rozrastania się korzeni bocznych.

Już w czerwcu można zbierać młode selery na bieżące potrzeby. Można także zbierać same liście, ale nie powinno się ich obrywać ciągle z tej samej rośliny, ponieważ hamuje to wzrost korzenia. Dojrzałe selery przeznaczone do przechowywania wykopujemy przed przymrozkami, najlepiej pod koniec września lub w październiku. Korzenie należy wykopywać widłami płaskimi, w pogodny dzień, aby mogły przeschnąć. Liście oraz korzenie boczne obcinamy.

Dorodne, zdrowe liście selera można wysuszyć i przechowywać potem w szczelnym pojemniku albo zamrozić. Pozostałe liście oraz korzenie kompostuje się. Korzenie selera przechowujemy w ziemiance lub chłodnej piwnicy, zasypane wilgotnym piaskiem.

Glebę przeznaczoną na uprawę selerów należy przygotować już jesienią (spulchnianie, odchwaszczanie i nawożenie obornikiem). Rozsadę sadzimy w rzędach co pół metra, a sadzonki w odległości 30 – 40 cm od siebie. Sadzonki powinny mieć 4 – 5 liści. Wysadza się je do gruntu, gdy temperatura w ciągu dnia nie spada poniżej 12 stopni Celsjusza, na ogół od połowy maja do połowy czerwca. Przed sadzeniem rozsadę należy zahartować, wystawiając ją przez dwa tygodnie na dwór i ograniczając podlewanie. Trzeba uważać, by temperatura nie spadła poniżej 8 stopni. Jeśli selery mają za zimno, zbyt szybko zakwitną zamiast rozwinąć korzeń spichrzowy.

Rozsadę można przygotować samodzielnie w inspekcie albo na parapecie okiennym. Nasiona wysiewa się od połowy lutego do połowy marca. Do kiełkowania konieczna jest temperatura około 24 stopnie Celsjusza oraz dużo światła. Dlatego nasion selera nie przykrywa się ziemią, można je lekko przysypać piaskiem albo przycisnąć deseczką. Siewki potrzebują temperatury nieco niższej, od 15 do 18 stopni. Gdy siewki będą miały już po dwa liście, należy je przepikować do inspektu w rozstawie 5 na 5 cm albo do doniczek.