Jak być dobrym przyjacielem?

Przyjaźń jest relacją, która potrzebuje czasu do rozwoju. Nazywanie kogoś przyjacielem po kilku spotkaniach jest błędem i sprawia, że w ustach danej osoby nie ma to słowo wielkiej wartości. Wspólne spotkania, przeżycia, rozmowy budują relację, która pogłębiając się, może przejść z koleżeństwa do przyjaźni. Trzeba jednak pamiętać, że nie dzieje się to z dnia na dzień, a do tego u każdego, ze względu na różną wrażliwość, potrzebuje mniej lub więcej czasu na przerodzenie się w coś więcej. Ważne jest także, żeby nie popędzać drugiej osoby, nawet gdy samemu czuje się, że to już nie tylko koleżeństwo, lecz głębszy poziom relacji. Im taktowniej będzie się postępowało w momencie, kiedy przyjaźń dopiero się rodzi, tym dłużej relacja przetrwa i będzie mocniejsza.

Z przyjacielem rozmawia się najlepiej na świecie i każdy, kto ma przyjaciela, wie, że chce się mu powiedzieć wszystko i nawet po chwilowym niewidzeniu ma się wiele do zrelacjonowania. Jednak ciągłe mówienie o sobie i o swoich problemach lub przeżyciach może być niekorzystne dla przyjaźni. Potrzebna jest równowaga w mówieniu i słuchaniu, a przede wszystkim umiejętność słuchania. Ze względu na to, że to z przyjacielem dzieli się radości oraz smutki, warto dbać o to, żeby przyjaciel czuł się wysłuchany, zarówno w szczęściu, jak i w zmartwieniu. Nieraz nie trzeba mu doradzać, co ma zrobić, ale po prostu wysłuchać, przytulić lub potrzymać za rękę i w ten sposób wyrazić swoją bliskość. Wysłuchanie i poświęcenie swojego czasu przyjacielowi sprawiają, że wzrasta wzajemna ufność i pewność, że cokolwiek się powie, będzie to zrozumiane oraz zachowane w sekrecie.

Nawet najbliżsi przyjaciele nie są identyczni, mają różne postrzeganie niektórych spraw, inne zainteresowania lub inaczej radzą sobie z emocjami. Czasami ciężko zrozumieć, o co druga osoba jest zła lub co ją tak mocno ucieszyło, jednak w przyjaźni trzeba wykazać się wyrozumiałością, niezależnie od tego, jaką sytuację ma się przed oczami. Warto cieszyć się z przyjaciółmi z błahostek, które ich cieszą, warto nie ignorować zdenerwowania wywołanego tym, że przyjaciółka nie kupiła wymarzonego tuszu do rzęs. Bycie wyrozumiałym w drobiazgach i umiejętność pocieszania, gdy takie drobiazgi martwią przyjaciela, jest bardzo cenna i sprawia, że samemu można liczyć na podobne zrozumienie.

Posiadanie przyjaciela cieszy, pomaga i wywołuje uśmiech na twarzy, jednak trzeba pamiętać, że w prawdziwej przyjaźni trzeba znaleźć miejsce na bycie sobą. Można przyjaciela kochać, trzeba poświęcać mu czas, ale kochać należy również siebie i nie zmieniać się ani nie zatracać kompletnie w drugiej osobie. Tym cenniejsza będzie relacja, im bardziej obie strony będą dwoma indywidualnościami, które rozumieją siebie nawzajem, chcą spędzać razem czas i wiedzą, że ich wzajemne relacje nie tłamszą żadnej ze stron.