Jak mówić „nie”?
Jak mówić „nie”?
Krótkie słowo „nie” bywa czasem najtrudniejsze do wypowiedzenia. Nie każdy jest tak samo asertywny i dla niektórych odmowa jest trudna, a w skrajnych wypadkach nawet niemożliwa. Wpływa to niekorzystnie nie tylko na wiele sytuacji życiowych, ale przede wszystkim na samopoczucie. Umiejętność mówienia „nie” buduje wewnętrzną siłę i można się jej nauczyć. Asertywność przyda się zarówno w domu, jak i w pracy zawodowej.
Osobisty limit
Dobrze jest posiadać swój osobisty limit obowiązków. Każdy je ma, każdy wykonuje je w swoim tempie, lecz kiedyś musi wykonać. Zgadzanie się na dodatkowe z myślą „jakoś to będzie” lub „będę miły dla kogoś i zrobię” to prosta droga do nadmiaru rzeczy do wykonania w zbyt krótkim czasie. To z kolei rodzi frustrację. Zamiast przyjmować nowe zadania, warto wiedzieć, że limit rzeczy do zrobienia już się wyczerpał i trzeba się na nich skupić.
Grzeczna odmowa
Wiele osób ma wrażenie, że odmawianie jest niegrzeczne, co powoduje, że przyjmują na siebie kolejne zobowiązania. Oczywiście pomaganie jest istotne, lecz należy dostosować je do swoich możliwości. Jeżeli ktoś prosi o pomoc w swoich zadaniach lub o wyręczenie w nich, ale ma się aktualnie swoje sprawy, wystarczy powiedzieć grzecznie: chętnie bym pomogła/pomógł, jednak obecnie mam do wykonania wiele pilnych spraw, przykro mi.
Poczucie winy
Odmawiając, mówiąc zarówno łagodne, jak i stanowcze „nie”, nie można czuć się winnym. Poczucie winy to kolejne odczucie, które pojawia się u osób niezbyt asertywnych. Jednak nie ma powodu do takich emocji. Nie jest się jedyną osobą, która może wykonać dane zadanie, zazwyczaj inni mogą zrobić coś tak samo dobrze. Nie zawsze też ma się ochotę na zrobienie czegoś, wyjście, spotkanie. Zamiast uszczęśliwiać innych robieniem ciągle tego, o co poproszą, dobrze jest zwrócić uwagę na samego siebie. Własne potrzeby są ważne i nie powinny być ignorowane ani tłumione poczuciem winy, że sprawiło się komuś przykrość odmową.
Odmawiaj stanowczo
Podczas odmawiania bardzo ważne jest nie tylko grzeczne odmawianie, ale i stanowcze. Zarówno ton głosu, jak i postawa ciała powinny mówić: nie, dziękuję. Odmawianie z wyrazem twarzy, który sugeruje wahanie albo wręcz przepraszanie za własne słowa i życie, nie jest skuteczne. Wystarczy, że ktoś poprosi jeszcze raz, a siła woli w mówieniu „nie” zostanie złamana.Można, lecz nie jest to konieczne, podać rozmówcy przyczynę odmowy. Na początku ułatwia to asertywność.
Ćwicz, ćwicz, ćwicz
Asertywność wymaga ćwiczenia i na początku nie musi być łatwa. Trzeba jednak ćwiczyć i jeszcze raz ćwiczyć, odważając się mówić „nie”, myśleć o sobie, o swoich potrzebach. Dobrze jest poprosić rodzinę i przyjaciół o pomoc w nauce i trenowaniu odmowy.
