W jaki sposób uprawiać lubczyk?

Lubczyk można hodować zarówno w ogrodzie, jak i w doniczce. W doniczce nie osiągnie raczej dużych rozmiarów, jednak gdy ma więcej miejsca, może osiągnąć nawet metry. Może się rozrastać w kępy o ząbkowanych liściach, które mają intensywnie zieloną barwę. Lubczyk ma specyficzny zapach, a po dodaniu do potraw także smak, więc nie należy przesadnie go nadużywać, ponieważ może zabić aromat innych składników. Kilka listków, zwłaszcza z własnej hodowli, w zupełności wystarczy.

Smaczne ziele nie jest całkiem proste w uprawie tak, jak wiele innych. Jest wymagające, dlatego potrzebuje odpowiedniego podłoża, żeby móc wzrastać. Gleba, którą lubi lubczyk, jest przepuszczalna, ciepła i miękka, czyli nie powinna być zbita, ponieważ roślina będzie miała problemy z zapuszczeniem korzeni. Jeżeli ma się możliwość, warto dodać do ziemi trochę wapna. Lubczyk nie ma problemu z rośnięciem na glebie piaskowej, jednak jeżeli będzie gliniasta i twarda, nie uda mu się zapuścić korzeni. Dodatkowo wysiewając ziele, trzeba zadbać, żeby miejsce wzrostu było dobrze nasłonecznione.

Lubczyk należy zasadzić jeszcze w sierpniu w dobrze spulchnionej i lekko wilgotnej ziemi, która pozwoli nasionom na rozwój. Nasiona włożone na głębokość 5 – 10 centymetrów powinny znajdować się w rzędach oddalonych od siebie o 25 centymetrów. Jest to konieczne ze względu na rozrost rośliny na boki. Gdyby nie miała miejsca, wówczas mogłoby dojść do więdnięcia lubczyku oraz zbyt małego wzrostu. Ze względu na to, że lubczyk jest rośliną wieloletnią, w czasie zimy trzeba zabezpieczyć przykryć siewki liśćmi oraz przykryć folią.

Z początkiem wiosny lubczyk należy odkryć spod folii, kiedy miną już wiosenne przymrozki, zgarnąć przykrywające je liście i wyrwać słabsze fragmenty ziela. Dla uzupełnienia braków w mikro- i makroelementach lubczyk należy nawozić przynajmniej 1 raz na 3 tygodnie. Pomiędzy nawożeniem warto spulchnić glebę wokół niego, dzięki czemu do wnętrza otaczającej go ziemi dostanie się więcej tlenu.

Do celów użytkowych wykorzystuje się praktycznie całą roślinę – liście, korzenie, gałązki, a także ziarna. Najlepiej sprawdzają się te z roślin, które rosną już kilka lat. Mają one najwięcej aromatu. Zbiór powinien nastąpić, kiedy liście już całkiem rozkwitną. Suszy się je w ciepłym, ciemnym i przewiewnym miejscu, tak jak większość ziół. Natomiast korzenie zbiera się jesienią, kiedy przyjmują żółtawy kolor. Przed suszeniem najlepiej dokładnie je umyć i pokroić na kawałki.