Jak oduczyć dziecko przeklinania?
Jak oduczyć dziecko przeklinania?
Nie trzymając języka za zębami, możemy ponieść przykre konsekwencje, jakimi będzie słownictwo naszego dziecka. Maluch wychowujący się w rodzinie, w której przekleństwa są na porządku dziennym, ma małe szanse na zostanie aniołem, któremu przez usta nigdy nie przejdzie słowo na „k”. Każdy z rodziców dobrze o tym wie, lecz ich reakcja jest zgoła odmienna. Po cóż te nerwy, po co doprowadzać do podbramkowej sytuacji, w której owemu zdenerwowanemu rodzicowi znowu się wymsknie nieprzyzwoite słowo. Co więc robić?
Gdy dobry przykład zawiódł
Jeśli jako rodzic, który ma być dla dziecka autorytetem, zawiodłeś i dałeś plamę, musisz się do tego przyznać. Przyznanie się do winy przed dzieckiem, że źle zrobiłeś, używając przekleństw, pomoże mu zrozumieć, że jest to coś złego, za co trzeba ponieść odpowiedzialność. Wobec powyższego, twojemu dziecku trudno będzie nie hamować się z brzydkimi słowami w obecności obcych. Zatem pomimo swojego błędu, dzięki przyznaniu się przed dzieckiem, że źle postąpiłeś, odniesiesz po części wygraną.
Wulgaryzmy w małych ustach
U tych najmłodszych, niejednokrotnie takich, którym niełatwo przychodzi poprawne sklecenie zdania czy wypowiedzenie większości słów, wulgaryzmy przychodzą mimochodem, bez trudności. U najmłodszych nie jest to jednak twardy orzech do zgryzienia. Wystarczy pogrozić palcem, konsekwentnie powiedzieć „nie wolno”, przyjąć surową minę i stanowczy głos, by częstotliwość wypowiadanych przekleństw zmniejszyła się szybko do zera. Najważniejsze jest, aby po pierwszym charakterystycznym i zwykle trudnym do opanowania uśmiechu po zasłyszanym brzydkim słowie u malucha, nigdy tego więcej nie robić.
Wulgaryzmy u starszych dzieci
W ustach starszych dzieci, które potrafią rozsądnie odróżnić dobre od złego, wulgaryzmy nie mogą mieć miejsca. W ich przypadku należy podjąć taktykę kary. Może nią być znaczące zmniejszenie wysokości kieszonkowego, brak chęci wspólnego spędzania wolnego czasu lub brak przywilejów, które miało dotychczas dziecko. Ponadto ze starszym dzieckiem nie można nie porozmawiać o konsekwencjach przeklinania, jakie na niego spadną, jeśli w porę tego nie wyeliminuje. Dziecku zawsze zależy na tym, by było chwalone i by rodzice i otoczenie interesowało się nim. Przeklinającemu dziecku należy uzmysłowić, że jego brzydkie zachowanie da wręcz odwrotny skutek i pomimo że teraz jest w centrum zainteresowania, po niedługim czasie może zostać odtrącone przez większość osób z jego kręgu.
