Jak postępować z dzieckiem, które czuje się gorsze od swojego rodzeństwa?
Jak postępować z dzieckiem, które czuje się gorsze od swojego rodzeństwa?
Nie jest tajemnicą, iż kiedy pojawia się drugie czy trzecie dziecko, pojawia się także zazdrość rodzeństwa. To wręcz naturalna sytuacja, z którą spotkał się praktycznie każdy rodzic i z którą musiał sobie jakoś poradzić. Kiedy jednak przeminie okres wzmożonej zazdrości, może pojawić się drugie uczucie związane z rodzeństwem, a mianowicie poczucie, że jest się gorszym. Jest to bardzo niebezpieczne zjawisko, które trzeba w porę zaobserwować i mu zaradzić, gdyż może ono prowadzić do frustracji, drastycznego obniżenia samooceny, a nawet zamknięcia się w sobie dziecka i oddalenia od rodziny. Jeśli podejrzewasz, że któraś z twoich pociech tak właśnie się czuje, interweniuj natychmiast. Oto kilka rzeczy, które możesz zrobić.
Które dzieci tak się czują?
Nie ma żadnej reguły, które dziecko może się poczuć gorsze od reszty rodzeństwa. Może być to zarówno to najstarsze, które jeszcze do niedawna dręczyła zazdrość o siostrę czy brata, jak i to najmłodsze, które widzi, że nie radzi sobie tak dobrze, jak starsze rodzeństwo. Musisz więc bacznie obserwować wszystkie swoje dzieci.
Czy coś robisz źle?
Pierwszą, rzeczą, którą możesz i powinnaś zrobić, to zastanowić się, czy to ty lub twój partner/mąż coś robicie źle. Dzieci zazwyczaj są bardzo dobrymi obserwatorami rzeczywistości, odbierają wiele sygnałów, na które ty nie zwracasz uwagi i tłumaczą je sobie we właściwy dla siebie sposób. Prawdopodobnie nie chciałaś bardziej wyróżniać jednego dziecka ani też chwalić go częściej, jednak mogło tak się zdarzyć. Jest to zwłaszcza widoczne w sytuacjach szkolnych, kiedy porównujesz oceny jednego dziecka do drugiego, mówiąc na przykład: „Janek w twoim wieku przynosił do domu tylko czwórki i piątki” albo „Spójrz na młodszą siostrę, ona już osiąga sukcesy na olimpiadach naukowych”. Choć pewnie twoim zdaniem takie uwagi mają zmotywować dzieci do podejmowania większego trudu, to jednak są one bardzo krzywdzące i mogą mieć zupełnie odwrotne skutki.
Nie porównuj
Kiedy już uświadomiłaś sobie, co robisz źle, musisz przyswoić sobie elementarną zasadę wychowywania dzieci: nie porównuj ich. Spróbuj sobie przypomnieć, jak ty się czułaś, będąc dzieckiem, gdy ktoś porównywał twoje osiągnięcia czy twój wygląd do cech rodzeństwa. Takie zachowanie zawsze będzie wyrządzało dziecku krzywdę i będzie przyczyną jego poczucia, że jest gorsze. Musisz zrozumieć, że każde dziecko ma zupełnie inne predyspozycje, zdolności oraz cechy charakteru. Nie sprowadzaj wszystkiego do stopni w szkole czy otwartości oraz towarzyskości względem innych. Pamiętaj, że porównując, nie tylko zadajesz ból jednej ze swoich pociech, ale także sprawiasz, że relacje między rodzeństwem mogą przestać być poprawne.
Podkreślaj w dzieciach ich dobre cechy
Skoro już wiesz, że każde dziecko jest po prostu inne i nie można czynić między nimi prostych porównań, musisz teraz zająć się podkreślaniem ich dobrych cech. Jeśli jedna twoja pociecha doskonale się uczy i odnosi sukcesy na polu naukowym, to rzecz jasna, chwal ją i zachęcaj do kolejnych starań. Jeśli zaś twoje drugie dziecko nie bardzo garnie się do nauki, to wówczas dbaj o to, by nie przynosiło do domu samych jedynek i dwójek, ale przede wszystkim chwal je za inne talenty, na przykład plastyczny, pisarski, sportowy. To, że maluch nie do końca daje sobie radę z matematyką czy historią, wcale nie oznacza, że nie drzemie w nim wielki potencjał. Twoim zadaniem jest go odkryć i chwalić za niego dziecko.
