Co należy wiedzieć o błonniku?

Słyszy się, że błonnik jest substancją balastową pożywienia. Co to oznacza? Mówi się tak z powodu tego, że nie jest on trawiony w przewodzie pokarmowym, czyli nie jest wykorzystywany przez organizm jako substancja odżywcza. Jego działanie polega na pobudzaniu pracy układu pokarmowego. Jako substancja balastowa powoduje uczucie sytości, tak istotne podczas stosowania diet odchudzających w profilaktyce i leczeniu otyłości.

W produktach żywnościowych błonnik pokarmowy występuje w dwóch postaciach. Pierwszą postacią jest frakcja rozpuszczalna w wodzie, którą stanowią m.in. pektyny zawarte w owocach i warzywach, regulujące procesy trawienia i wchłaniania. Druga frakcja nierozpuszczalna w wodzie znajdująca się w kaszach, płatkach i nasionach działa przeciw zaparciom.

Frakcje błonnika pokarmowego skutecznie obniżają poziom cholesterolu w surowicy krwi. Zmniejszają jego wchłanianie z przewodu pokarmowego, a także hamują cholesterol wytwarzany w wątrobie. Spożywanie odpowiedniej ilości błonnika w codziennym żywieniu ma zasadnicze znaczenie w profilaktyce miażdżycy.

Udowodniono, że diety bogate w błonnik zmniejszają ryzyko wystąpienia raka jelita grubego. Dzieje się tak za sprawą ochrony komórek błony śluzowej jelita grubego przed szkodliwym działaniem toksycznych substancji, które pochodzą z żywności lub wytworzone zostają w procesach fermentacyjnych jelita.

Zgodnie z zasadami prawidłowego żywienia dzienne spożycie błonnika pokarmowego powinno wynosić 27 – 40 g. Błonnik znajdziemy w produktach roślinnych, np. w kaszy, mące razowej, nasionach roślin strączkowych, płatkach zbożowych, otrębach oraz w owocach i warzywach. Jeżeli zatem chcesz dostarczyć swojemu organizmowi odpowiedniej ilości błonnika, codzienny jadłospis przykładowo powinien zawierać 5 – 6 kromek razowego chleba, 50 dag różnych warzyw (marchwi, kalafiora, pora), 2 średnie jabłka oraz 2 łyżki stołowe kaszy gryczanej.