Jak opanować emocje podczas kłótni?

Dobrze byłoby opanować konflikt w zarodku w chwili, kiedy powstaje. Jednakże coś, na co zbiera się od dłuższego czasu, zazwyczaj wybucha i dochodzi do eskalacji napięcia. Czasami czarę goryczy może przelać drobnostka. Początkowa konfrontacja zaostrza się i wpadamy w błędne koło agresji. Co robić w takim przypadku?

W związku warto ustalić zasady kłótni, zanim one wybuchną. Jasne określenie jej granic nie pozwoli doprowadzić się do stanu, w którym nerwy puszczają nam na tyle, że tracimy nad sobą panowanie. Ustalić należy, że prawo wypowiedzenia się mają obie strony, nikt nikogo nie przekrzykuje, nie ma prawa dochodzić do utraty szacunku u żadnej ze stron, a kłótnia niech najwyżej trwa 10 minut. Po tym czasie musi dojść do rozejmu dla dobra sytuacji. Do rozmowy, bo już nie kłótni, może dojść po przemyśleniu przez obie strony wagi sporu przy jednoczesnym uzmysłowieniu sobie potrzeb drugiej osoby.

Akceptowanie odmienności drugiej osoby w dużym stopniu pozwoli nam na brak ślepego brnięcia w „moje ja”. Słuchaj, przyjmuj, potem przemyśl. Jeżeli masz tracić kontrolę nad sobą i nie umieć zachować spokoju, nie odpowiadaj na atak atakiem. Przekaż, że dla dobra swojego i dla dobra drugiej strony tego konfliktu dajesz sobie czas na przemyślenie. Wyraź, co chcesz powiedzieć, aby twój rozmówca mógł również się zastanowić. Najgorsze, co może się zdarzyć podczas kłótni, to utrata jej celu, wzajemne obwinianie się nie mające końca, przypominanie i wypominanie, po prostu błędne koło. Kłótnia ma być zdrowa. Jedynie opanowanie jej na pewnym poziomie pozwoli zachować spokój i przynieść oczekiwane korzyści obu stronom.

Jeżeli druga strona konfliktu nie jest na tyle rozsądna, aby korzystać z powyższych rozwiązań, możesz po prostu się wyłączyć. Możesz wyjść, przestać dopuszczać do siebie to, co słyszysz, jeżeli twój rozmówca nie dopuszcza cię do głosu. Myśl w tym momencie o tym, że robisz dobrze dla własnego zdrowia psychicznego, przypominając sobie złe konsekwencje brnięcia zajadle w kłótnię.