Jakie są metody leczenia anoreksji?

W przypadku anoreksji postawienie diagnozy nie jest łatwe. Osoba chora manipuluje otoczeniem, kłamie, ukrywa jedzenie, pozoruje normalne spożywanie posiłków. Zażywa środki przeczyszczające, prowokuje wymioty, ale robi to w tajemnicy. Przyłapana, oszukuje, stwierdza, że czymś się zatruła. Zamyka się w pokoju i bardzo dużo ćwiczy albo robi to w nocy, by nikt nie widział. Nawet jeśli jesteśmy przekonani, że bliska nam osoba cierpi na anoreksję, nie podejmie ona terapii, dopóki nie zmieni nastawienia i nie zaakceptuje faktu, że jest chora. Uświadomienie sobie prawdy jest pierwszym krokiem do wyzdrowienia.

Leczenie anoreksji ma na celu przede wszystkim przywrócenie normalnej masy ciała i złagodzenie skutków długotrwałych niedoborów żywieniowych. Drugi aspekt to zapobiegnięcie nawrotowi choroby. Trzeba pomóc choremu rozwiązać problemy, które były przyczyną zaburzeń odżywiania. Leczenie może odbywać się w trybie szpitalnym i ambulatoryjnym. W szpitalu leczy się tych chorych, którzy mają bardzo wyniszczony organizm i są w złym stanie psychicznym, cierpią na depresję i mają myśli samobójcze. Jeśli kondycja chorego na to pozwala, terapię prowadzi się w trybie ambulatoryjnym.

Leczenie anoreksji jest trudne i trwa bardzo długo. Warunkiem wyleczenia jest jedzenie – a chory nie może jeść, bo panicznie obawia się przytycia. Jest to dramatyczna sytuacja, bo wyniszczony organizm domaga się składników odżywczych, a jednocześnie osoba chora nienawidzi jedzenia i obawia się go. Jeżeli jednak występuje zagrożenie życia, stosuje się dokarmianie przymusowe metodą dojelitową, pozajelitową lub przez sondę dożołądkową. Jeśli pacjent współpracuje, podaje się posiłki według ściśle opracowanego planu dietetycznego. Zaczyna się od pokarmów płynnych i stopniowo zwiększa kaloryczność posiłków. Podawany pokarm jest bogaty w witaminy, żelazo i aminokwasy. Organizm chorego stopniowo wraca do normy, zwiększa się masa ciała.

Osobie chorej na anoreksję podaje się przede wszystkim leki przeciwdepresyjne. Bardzo dobrze sprawdzają się nowoczesne neuroleptyki, takie jak olanzapina i kwetiapina. Oprócz tych środków stosuje się kurację hormonalną w przypadku długotrwałego braku miesiączki. W związku z tym, że anoreksja działa wyniszczająco na układ kostny, podaje się wapń i witaminę D.

Ponieważ anoreksja jest zaburzeniem psychicznym, bardzo ważną rolę w leczeniu odgrywa psychoterapia. Konieczne jest rozwiązanie problemów, które spowodowały pojawienie się choroby, by nie dopuścić do jej nawrotu. W zależności od sytuacji chorego stosuje się różne formy terapii. Bardzo ważna w leczeniu choroby jest terapia rodzinna. Rodzina jest postrzegana jako najważniejszy sojusznik w walce z anoreksją.