Jak obliczyć wskaźnik BMI?

Wskaźnik BMI (ang. Body Mass Index) oblicza się, dzieląc masę ciała podaną w kilogramach przez wzrost w metrach podniesiony do kwadratu. Uzyskany wskaźnik pozwala oszacować, czy masz do czynienia z nadwagą, otyłością, niedowagą, czy twoja waga jest w normie.

Jeżeli twoje BMI wynosi do 16, oznacza to wygłodzenie. BMI między 16 a 17 określa się jako wychudzenie. Zakres od 17 do 18,5 oznacza niedowagę, od 18,5 do 25 wagę prawidłową, od 25 do 30 nadwagę. Otyłość według wskaźnika BMI zaczyna się od 30 do 35 i jest określana jako otyłość I stopnia. Z otyłością II stopnia mamy do czynienia przy indeksie od 35 do 40, a z otyłością III stopnia, gdy wskaźnik BMI wynosi powyżej 40.

Określanie naszego stanu fizycznego za pomocą wskaźnika BMI jest nie do końca miarodajne i wystarczające. Najlepiej widać to na przykładzie osób, które są aktywne fizycznie. Gdy ma się mocno rozbudowaną tkankę mięśniową, wynik obrazujący otłuszczenie organizmu będzie błędny. Nadwyżka wagi będzie w tym przypadku jedynie masą mięśniową, a nie ilością zbędnego tłuszczu w organizmie.

Jak już wspomniałam wcześniej, wskaźnik BMI jest niemiarodajny dla osób aktywnych fizycznie. Kolejną grupą osób, dla których wyliczenie BMI nie może stanowić wiarygodnego źródła, dzięki któremu oceniamy wagę ciała, są: kobiety w ciąży, małe dzieci, dzieci w okresie wzrostu oraz osoby w starszym wieku. W przypadku dzieci najwiarygodniejsze są wyniki z siatki centylowej i wagowej. Jeżeli masz trudności w jej interpretacji, poproś pediatrę, który z pewnością pomoże ci nauczyć się prawidłowo z niej korzystać. Śledzenie rozwoju fizycznego dziecka jest bowiem bardzo ważne, gdyż dzięki niemu jesteśmy w stanie wychwycić wszelkie nieprawidłowości w momencie, kiedy wielu chorobom i schorzeniom można jeszcze zapobiec.