Jak uczyć dzieci dyscypliny?
Jak uczyć dzieci dyscypliny?
Zdyscyplinowane dziecko nie jest dzieckiem, wobec którego stosujesz kary, zakazy i składasz mu jedynie deklaracje. Obdarzonemu miłością dziecku, które może wyżalić się i uzyskać zrozumienie, jest o wiele łatwiej zrozumieć dobre zasady postępowania i podporządkować się im. Dzieci, które zostawiane są samym sobie, a ich relacje z rodzicami budzą poważne wątpliwości, trudniej znoszą szereg wychowawczych zasad.
Określanie granic
Jeżeli swojemu dziecku jasno określisz granice zachowania, to, na co przyzwalasz, a co jest niedopuszczalne, oraz konsekwentnie będziesz tych zasad przestrzegać, masz spore szanse na dobre wychowanie swojego potomka. Twoja uległość to pierwszy krok do narażenia dyscypliny dziecka na szwank.
Nie karz, odbierz przywileje
Twoje dziecko ma z pewnością przywileje w domu. Gdy jego zachowanie poważnie przekroczyło granice, oznajmij mu, że odbierasz mu przywilej oglądania telewizji późnym wieczorem w sobotę, wspólnych lodów w weekend itp. Jeśli przekażesz dziecku tę wiadomość w formie kary, zrodzi się w nim większy bunt. Jeśli użyjesz słowa przywilej, złość będzie zdecydowanie mniejsza. Jeśli nie wierzysz, sprawdź to. Dziecko, które nie słyszy o karze, znacznie szybciej dyscyplinuje się samo. Łatwiej dokonuje analizy swojego zachowania i zdecydowanie szybciej zdobywa się na przeprosiny. Kara zawsze rodzi więcej złości, buntu i poczucia niesprawiedliwości. Pamiętaj, by nie stosować wobec dziecka kar typu odkurzanie, zmywanie, zakupy, sprzątanie, wieszanie prania. Efekt wobec takich kar jest odwrotny niż zamierzony.
Czas dla dziecka
Wobec tytułowego problemu należy uzmysłowić sobie, że dziecięce niezdyscyplinowanie jest często skutkiem niepoświęcania dostatecznej uwagi i czasu dziecku. Można je nazwać chęcią zwrócenia na siebie uwagi i wzbudzenia w rodzicach zainteresowania. Jeśli chcesz uniknąć agresywnych i nieoczekiwanych zachowań swojej pociechy, pamiętaj, że czas poświęcony dziecku pozytywnie procentuje. Dziecko z poczuciem braku zainteresowania ze strony dorosłych wzrasta w poczuciu niesprawiedliwości, trudno mu więc o prawidłowy rozwój. Dlatego bardzo istotne jest wspieranie pozytywnych zachowań, motywowanie dzieci i kierowanie się wobec nich wielką przychylnością dla ich emocjonalnych potrzeb. Czas poświęcony dziecku przez rodziców nie da się zastąpić niczym innym. Dziecko, które jest szczęśliwe, znacznie lepiej się przecież rozwija i sprawia dużo mniej problemów wychowawczych.
