Przyczyny i objawy zespołu cieśni nadgarstka

Powtarzalność pewnych ruchów w trakcie pracy jest jedną z głównych przyczyn pojawienia się zespołu cieśni nadgarstka. Z tego powodu dotyczy on przede wszystkim osób, które zmuszone są długo utrzymywać tę samą pozycję ręki, czyli sekretarek, pracowników biurowych, osób, których praca jest związana z długotrwałym uderzaniem palcami w klawiaturę. Często niepoprawne trzymanie nadgarstka w czasie pracy przy komputerze dodatkowo sprawia, że schorzenie występuje szybciej i szybciej się rozwija. Na jego pojawienie się narażone są głównie kobiety, nie tylko przez zdominowanie zawodów biurowych przez nie, ale także ze względu na ciąże, które osłabiają stan organizmu, ścięgien oraz stawów. Mężczyźni chorują na niego znacznie rzadziej i zazwyczaj jest to powikłaniem po urazach fizycznych. Innymi powodami występowania zespołu cieśni nadgarstka jest także brak witamin. Jeżeli długotrwale nie dostarcza się organizmowi witaminy B6 i B12, może dojść do problemów w tym rejonie ciała. W związku z tym nie powinno się zapominać o zdrowej diecie i suplementach diety, jednak nie można przedawkowywać witamin, gdyż zamiast pomóc, wywołają podobne objawy. Ostatnim czynnikiem, który naraża nadgarstek na takie schorzenie, jest reumatyzm i predyspozycje genetyczne. Zespół cieśni nadgarstka dotyka głównie osoby między 40 a 60 rokiem życia.

Pierwsze objawy cieśni nadgarstka bywają bagatelizowane. Chwilowe drętwienie kciuka bywa uznawane zza przykład złego ułożenia w czasie snu, a właśnie to jest pierwszym z objawów schorzenia. Poza drętwieniem kciuka może zdarzać się także drętwienie w obrębie palca wskazującego oraz kłucie w innych, nie licząc kciuka, który nie jest narażony na żadne objawy. Początkowo ból występuje głównie nocami. Im bardziej zaawansowana choroba, tym większe szanse, że będzie on tak silny, że zacznie budzić w nocy. Ulgę przynosi w takiej sytuacji opuszczenie ręki w dół, lecz jest to jedynie chwilowy środek. Rano objawy nasilają się. Mrowienie wraca, nasila się ból. Stopniowo osłabieniu ulega siła mięśni w obrębie nadgarstka i całej dłoni. Wiąże się to z trudnościami w wykonywaniu pewnych czynności. Uściśnięcie ręki, odkręcanie słoików, chwytanie, zapinanie i rozpinanie guzików staje się problemem. Osoba zmagająca się ze schorzeniem ma wrażenie, że przedmioty wyślizgują się z ręki. Ulgę przynosi zazwyczaj opuszczenie ręki, choć jest to ulga chwilowa, stopniowo ból wraca przy każdym zgięciu nadgarstka.

Żadnego bólu nadgarstka, zwłaszcza przewlekłego, nie powinno się ignorować. Może to doprowadzić do rozwoju schorzenia i konieczności zastosowania leczenia operacyjnego. Żeby tego uniknąć, warto już w pierwszym stadium, a nawet profilaktycznie, pamiętać o przerwach w pracy przy komputerze i wykonywaniu wtedy drobnych ćwiczeń – obracania nadgarstkami, rozciąganie palców, rozciąganie ścięgien nadgarstka powoduje, że nie tylko zmniejsza się uczucie mrowienia, ale poprawia stan krążenia krwi w tym regionie ciała. Jeśli doszło już do obrzęków, wówczas można stosować chłodne kompresy oraz leki przeciwbólowe – aspirynę lub ibuprofen. Jeżeli tego rodzaju terapia nie pomaga, konieczna jest operacja.